Stephanie Könings

De appel valt niet ver van de boom

Leestijd 4 minuten

Ik herinner me als de dag van gisteren dat ik als meisje van een jaar of 7 thuis met de rest van de familie aan de tafel zat. Er kwam een vervelend nieuwsbericht ter sprake. Er bleek een jonge man overleden te zijn doordat er een betonblok op hem was gevallen. Ik was helemaal onder de indruk van het verhaal, probeerde me voor te stellen hoe zoiets kon gebeuren, en maakte dan ook een voor mij heel logische opmerking: “ Als die man geweten had dat het eraan kwam, was hij vast wel weggerend!”

….vanaf die dag ben ik jaren lang door deze opmerking achtervolgt. Ik voelde me onbegrepen, in mijn ogen was het een logische opmerking….

En nu, 25 jaar later, en zelf moeder van een 7 jarige zoon, kom ik erachter dat ik die logica Linéa recta heb doorgegeven aan Lucas. Dat we dezelfde gevoeligheid hebben was me allang duidelijk….maar ook onze gedachten komen akelig vaak overeen, het voelt soms alsof ik naar mezelf zit te kijken….maar nu vanuit een andere positie, en ik leer er zoveel van.

Omdat Lucas graag dokter wil worden, kijken we regelmatig samen naar programma’s als het kinderziekenhuis. En zo zaten we gezellig op de bank, toen ineens een baby’tje in beeld kwam met vreselijke brandwonden over zijn lijfje en in zijn gezichtje. Lucas begon direct heel hard te huilen.
Hij werd overspoelt door emoties en de vragen vloeide er vanzelfsprekend uit voort: “ Waarom hebben zijn papa en mama hem niet gered?” “Waarom hebben ze hem alleen gelaten?” “Kijk nou hoe erg!” “ Waarom hebben ze het vuur niet gedoofd?” “Dat arme baby’tje!”
….Ik zit erbij en kijk ernaar, probeer Lucas te troosten…die arme Lucas denk ik op mijn beurt…ik begrijp zijn betrokkenheid, emoties, machteloosheid en hulpbehoevendheid als geen ander. Maar de cirkel is rond als hij dan ook tenslotte de opmerking maakt :
”Dat baby’tje had toch ook weg kunnen rennen toen het vuur kwam?”

Nou lieve Lucas…ik begrijp je gedachte en zal er nooit de spot mee gaan drijven…het getuigt maar weer eens wat een betrokkenheid en medeleven jij in je hebt, ben er maar trots op lieve schat! De wereld heeft mensen als jou nodig….

Deel op social media:

Aanmelden

Wil je ook op de hoogte gehouden worden van de laatste blogs, schrijf je dan hieronder in.