Voor Luc...
Leestijd 3 minuten
Maandag ochtend, een normale werkdag weer...het beloofd een mooie dag te worden volgens de voorspellingen....maar wat we van de dag maken, bepalen we nog altijd zelf. De omstandigheden om ons heen kunnen zo hun invloed uitoefenen op ons humeur, maar emoties zijn van jezelf, enkel en alleen van de persoon in kwestie. En zo ben ik de laatste tijd nogal in gevecht met mijn eigen emoties. Probeer ze onder controle te houden, te beïnvloeden, maar emoties zijn nu eenmaal onderhevig aan de grote en kleine dingen van het leven. Voor vandaag heb ik mijn hoop gevestigd op de zon, die me hopelijk een klein beetje warmte zal geven, niet wetend dat juist uit onverwachte hoek, zoveel warmte kan komen....Telefoon...Luc belt...waar ik ben...."eigenlijk op mijn werk, maar ik had me al voorgenomen vanmiddag vrij te nemen om van de zon te gaan genieten, die schijnt namelijk morgen weer weg te zijn...en ik heb hem even nodig..." Toevallig is Luc ook in Maastricht en hebben we al snel afgesproken en wandelen we samen naar de Maas. Maanden bij te praten over het leven, de dood, water, durf, angst, keuzes, emoties, afscheid, kinderen, werk, verleden, heden, toekomst, doel of juist geen doel, eeuwigheid, oneindigheid, aarden, voelen, vertrouwen, plannen, geen plannen, geluk...weinig blijft onbesproken...onder de warme zon aan de oever van de maas met een sigaar in onze handen....geluk is soms zo vluchtig, onvoorspelbaar en ontastbaar maar ligt gelukkig altijd op de loer ;) ....
"Het ware geluk zou zijn dat men zich het heden herinnert."
Jules Renard
Aanmelden
Wil je ook op de hoogte gehouden worden van de laatste blogs, schrijf je dan hieronder in.