Operatie witte beer
Leestijd 9 minuten
"Mama..." roept Julian met een lichte emotie in zijn stem...."Mijn witte beer is ziek...er zit een gat in zijn been, hij stinkt en heeft geen ogen meer...Kun jij hem weer beter maken?" Uiteraard wil ik mijn best doen, om Julians trouwste berevriendje te repareren. Immers, vanaf de eerste dag dat Julian op aarde is, is de witte beer geen nacht van zijn zijde geweest. Wie Julian kent, kent ook zijn witte beer, die toch al een geruime tijd zijn naam niet veel eer meer aan doet. Tijd voor verandering...Ik zou mezelf niet zijn, als ik aan dit proces niet een filosofische overpeinzing vooraf zou laten gaan. Want het is niet zomaar iets, om deze trouwe knuffel een 'make-over' te geven. Want wat maakt deze beer, tot de enige echte witte beer voor Julian? Voor zover van toepassing: waar zit de ziel van deze beer? Want eigenlijk is zijn vacht zo erg versleten, dat ik er een nieuwe voor zou moeten maken...maar wat blijft er dan over van de oorspronkelijke witte beer? Alleen zijn vulling? Die is ook inmiddels zo leeg, dat alleen een drie-dubbele bloedtransfusie zijn leventje gaat redden. Zijn het dan zijn ogen? Die zijn er al meer dan een jaar vanaf, en ondanks dat was hij nog steeds de unieke witte beer... Zou het dan de geur zijn, dat hoor ik wel vaker, dat kinderen na het wassen de beer niet meer leuk vinden omdat 'hun' vertrouwde geur weg is. Maar dat kan het toch ook niet zijn, ik heb de beer toch echt wel al zeer regelmatig een wasbeurt gegeven... Ik kom er niet helemaal uit in mijn gedachte, en besluit dan maar gewoon aan de slag te gaan met de beer, met respect en liefde, zoals hij dat verdient.
Als eerste ga ik aan de slag met de vacht van de beer, want die was ooit mooi beige-wit...je wilt niet weten waardoor dat inmiddels niet meer het geval is..de vele smerige vloeren, hoekjes, huilbuien, snotneuzen etc die er in opgeslagen zijn.....Ik besluit de zeep van de st. Joep uit te proberen. Volgens de standwerkster krijgt die alle vlekken eruit...Met geduld en liefde zeep ik zijn velletje in, en zie al snel een oude vertrouwde kleur te voorschijn komen...eenmaal onder het zeep, zet ik hem, samen met de favoriete beer van Lucas in de wasmachine en kijken we met z'n allen hoe de beren heen en weer geslingerd worden in de 'draaimolen'. Ze lijken het leuk te vinden...Na dit avontuur hang ik ze samen in de zon aan de waslijn...
Omdat het Koninginnedag is, besluit ik op de vrijmarkt op zoek te gaan naar een geschikte donor voor de beer. De donor zal zijn ogen en ingewanden moeten opofferen, om het leven van witte beer te kunnen redden. Omdat ik waarschijnlijk al iets te veel naar Toy Story heb gekeken, vind ik het nu al zielig voor de nog onbekende donor....That's life...de een zijn dood... Wahhh nu draaf ik door...het is maar een beer...
Samen met Lucas neus ik tussen de afgedankte beren van de vele verkopertjes in het park, die ook nog eens vuilniszakken vol speelgoed tegen echte vrienden-prijsjes verkopen...De zon schijnt, het is een heerlijke vrijmarkt dag...En we hebben al snel geluk dat we een perfecte nijlpaard-donor vinden, die mijns inziens wel al hersendood lijkt te zijn, maar nog vitaal genoeg om e.e.a. af te staan. We mogen hem voor tien cent meenemen. En weer denk ik even...dat arme nijlpaard...gaat ie voor tien cent zijn leven opofferen....maar dat weet ie nu nog niet...
Eenmaal thuis, kan ik niet wachten om aan de operatie te beginnen. Eerst alle spulletjes klaarleggen. In mijn hoofd heb ik de nodige ingrepen gepland en bedacht wat ik ervoor nodig zal hebben. Tang, Dremel, schaar, naald, draad, twee-componenten lijm...
Daar gaat ie dan....de ogen van het nijlpaard zal ik als eerste losmaken. Kleine incisie boven het oog, tang van de binnenkant eromheen en TAK...zo zijn de ogen snel geoogst. Nu moet ik ze klaar maken voor de letterlijke lijmpoging, ze moeten glad zijn om te kunnen terugzetten in de witte-beer. Daar blijkt mijn Dremel uitermate geschikt voor. Met een kleine slijpsteen, haal ik uiterst precies alle overtollige stukjes plastic weg, zodat er een glad en verlijmbaar oppervlak overblijft. De eerste stappen van de operatie zijn geslaagd. Tijd om de lijm klaar te maken....En dan aan mij de eer om de beer zijn ogen terug te geven...wat een magisch gevoel! En wat een ander gezicht! Het wordt steeds leuker, en ik geniet van het proces...
Dan is het tijd voor de bloed- en orgaantransplantatie... Alle ingewanden van het nijlpaard haal ik beetje bij beetje uit zijn steeds slapper wordende velletje, om ze vervolgens zorgvuldig via de lies van de beer op de juiste plek in te brengen. Het lijkt alsof de beer steeds vrolijker kijkt...van niets, iets maken...het voelt heerlijk...Dan hier en daar nog wat hechtingen aanbrengen...
Tenslotte kam ik de vacht van de beer weer pluizig en zacht, en lijkt hij herboren....Vol trots ga ik ermee naar Julian...
"Kijk eens, je witte beer is weer beter!"
zeg ik enthousiast en toch enigszins gespannen over zijn reactie...
"Dat is mijn beer niet...zo wilde ik hem niet!" roept Julian ontzet...
Ik kan me er iets bij voorstellen, hij ziet er ineens zo anders uit....dus ik neem even de tijd om Julian precies uit te leggen wat ik heb gedaan...Hij kijkt voorzichtig mee naar zijn beer...en neemt hem dan ineens toch vol verlangen in zijn armpjes...Hij drukt hem hard tegen zich aan en neemt dan, zoals we dat gewend zijn, vertrouwd zijn duimpje erbij in zijn mond....
De volgende ochtend zegt Julian tenslotte tegen me:
"Ik ben zoooo blij dat de beer weer beter is!"
Eind goed, al goed.....
Aanmelden
Wil je ook op de hoogte gehouden worden van de laatste blogs, schrijf je dan hieronder in.