'Ik was een ijsbeer'

Leestijd 4 minuten

We staan vaak versteld van de onderwerpen en vragen die kinderen aandragen. En meer dan eens schieten we in de lach bij de opmerkingen die ze kunnen maken. Als je echter met Julian het gesprek aan gaat, dien je wel uiterst serieus te luisteren en reageren. Hij heeft hele gedachten-kronkels waar zo nu en dan ineens iets van wordt gedeeld met ons.
Vaak is dat het laatste deel van zijn kronkel dat gedeeld wordt, waardoor niet altijd gelijk duidelijk is wat hij bedoeld...
Zo ook gisteravond...

Hij hoort mij praten over 'mam' waar ik zijn oma mee bedoel.
Ineens begint hij te lachen...
"Wat is er zo grappig?" vragen we nieuwsgierig...
"Dat jij nog steeds mam zegt!"
"Hoezo...ze is toch mijn moeder? Ze blijft ook voor altijd mijn moeder en ik haar kind.." antwoord ik een beetje verbaasd

Waarop hij zegt: "maar jij bent niet voor altijd mijn mama..."

"Huh??? Jawel Julian.." schiet ik enigszins geschokt snel in de verdediging..." tuurlijk ben ik wel voor altijd jouw mama...en dat blijf ik ook zelfs als ik dood ben, en jij blijft altijd onze zoon...
"Nee hoor, ik heb wel duizenden mama's.." zegt Julian...
Nu snappen we er niets meer van, en zelfs Lucas spitst zijn oren nu om te volgen waar ons gesprek over gaat.
"Ik geloof niet hetzelfde als jullie, ik geloof in reïncarnatie, dus jij bent alleen nu even mijn moeder... " is de volgende opmerking van Julian

Met volle overtuiging vertelt hij dat iedereen al meerdere keren op aarde is geweest en telkens als iets of iemand anders...
Ik ben helemaal verrast door zijn volharding dus vraag ik: "En weet je ook nog wie of wat jij in je vorige leven was dan?"

"Ja"...antwoordt hij bloed serieus..."Ik was een ijsbeer, maar ik ben verdronken..." hij kijkt er verdrietig bij en zegt ineens boos: "stoppen nu , want ik vind het helemaal niet leuk om over te hebben..."