De magie van het Maggi blokje

Leestijd 7 minuten

Bomen groeien steeds groter waardoor een straat een compleet ander uiterlijk krijgt als je er een paar jaar niet geweest bent. Weer enkele jaren later blijken diezelfde bomen volgens de gemeente TE groot geworden en staan ze alleen in mijn herinnering de straat te sieren...de huizen in de straat lijken kaal en zijn ineens veel minder romantisch dan ingebeeld...

Bij de supermarkt worden de schappen om het jaar weer eens anders neergezet of ingedeeld...alles om ervoor te zorgen dat de consument weer nieuwe producten onder ogen krijgt terwijl zij op zoek zijn naar hun vertrouwde producten...

Maar niet alleen in onze omgeving veranderd alles voortdurend; er zijn maar weinig sectoren waar verandering geen onderdeel is van de wekelijkse vergaderingen. Waar je ook werkt, we moeten ons telkens blijven aanpassen aan de nieuwe wetgeving, aan de wensen van de klanten, aan de beschikbare budgetten of juist aan de nieuwe medewerkers die met frisse ideeën komen...

Dan zou ik nog hopen dat ik in mijn prive leven kon stellen dat alles is en blijft zoals het is, maar juist daar is de verandering wellicht het meest rigoureus aanwezig, en hopen we er deels ook dagelijks op: We zijn trots als onze kinderen iets kunnen wat ze gisteren nog niet konden, zonder dat we ons direct bedenken dat er weer een nieuwe fase is aangebroken en we de oude situatie niet meer terug zullen krijgen zoals die was...en dan heb ik het nog over de leuke ontwikkelingen in een mensenleven...

Uiteraard is verandering ook nog eens heftig indrukwekkend als we dierbaren verliezen, of als er door bijvoorbeeld een echtscheiding een andere samenstelling in het gezin ontstaat...

We passen ons als mensen telkens maar weer aan aan de nieuwe situaties, met weinig of soms heel veel moeite....

Het is zoals het is blijft in deze mijn motto...maar of ik al die veranderingen leuk vind? 

Vroeger, toen ik klein was, wilde ik nog verandering...ik bekeek het leven vanuit mijn eigen standpunt en wilde nog van alles leren, zelfstandig worden, een gezin stichten, mijn dromen najagen...ik heb me toen niet gerealiseerd dat iedere verandering als gevolg heeft dat je het oude moet loslaten...en nu ik (naar ik hoop) in de vroege middag van mijn leven ben aangekomen, heb ik ook al heel wat veranderingen meegemaakt...

Ik begrijp steeds beter waarom sommige mensen hun leven gestructureerd inrichten: iedere dag hetzelfde broodbeleg, iedere dag hetzelfde avondeten, ieder jaar naar dezelfde plek op vakantie...ze proberen de veranderingen tegen te houden, terug te gaan naar de emoties van jaren geleden....

En deze week bij het koken besefte ik, dat ik ook op mijn manier behoefte heb om soms terug te gaan naar vroegere tijd, naar een wereld waarin ik me nog verwonderde over de kleine dingen in het leven...ik was een jaar of 6, en had een klein blikken keukentje waar je door middel van een theelichtje, een klein pannetje met water, echt kon opwarmen. Om het te laten lijken op echt koken, mocht ik er van mama soep van maken. Ze gaf me een bouillon blokje...een klein cadeautje, in een bijzondere gouden verpakking gewikkeld. Ik herinner mij nog heel goed hoe ik me voelde bij het uitpakken van het bouillon blokje. Niet het blokje zelf vond ik magisch, maar het papiertje dat echt blonk van goud wel! Hoe bijzonder dat je een gouden papiertje om zo'n klein blokje gratis erbij kreeg! Het was toch echt van goud! Als een ekster zo blij, was het telkens weer een klein feestje om een blokje te mogen uitpakken. 

De zilte smaak van het kleine soepje dat vervolgens getrokken werd vergeet ik ook nooit meer! Voor mij pure nostalgie...en laat dat kleine gouden Maggi blokje nou net één van de weinige zaken zijn, die in de afgelopen decennia NIET veranderd is...